Powrót do: Szkolenie na uprawnienia elektryczne G-1 SMEP
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (ang. Cardio-Pulmonary Resuscitation)
zespół zabiegów, których zadaniem jest podtrzymanie podstawowych funkcji życiowych, tj. co najmniej krążenia krwi i ewentualnie oddychania. Nazywana jest także podstawowym podtrzymaniem życia (PPŻ) zobacz też materiały na stronie Polskiej Rady Resuscytacji www.prc.krakow.pl
1 Jak wykonać RKO
30 ucisków (masaż serca w rytmie 100/minutę)
2 wdechy (usta-usta lub usta-nos)
2 RKO przerywamy tylko wtedy gdy:
Ratownik opadnie z sił
Poszkodowany odzyska funkcje życiowe – porusza się, otwiera oczy, oddycha prawidłowo
Profesjonalna pomoc przejmie od nas pacjenta
Ktoś inny będzie nas w stanie zastąpić
3 Niesiona pomoc jest skuteczna, jeśli pojawią się następujące objawy:
unoszenie się i opadanie klatki piersiowej w rytm wentylacji,
tętno na dużych tętnicach, zaróżowienie skóry.
4 Nie wykonujemy RKO na miękkiej powierzchni (łóżko, materac)
5 Nie sprawdzamy tętna (jak zalecały dawniejsze wytyczne) i nie sprawdzamy oddechu poprzez przyłożenie lusterka do ust (wystarczy zmiana temperatury, żeby zaparowało)
6 Przy podejrzeniu urazu kręgosłupa, jeśli potrafimy, drogi oddechowe udrażniamy poprzez wysunięcie żuchwy. W ostateczności dozwolone jest delikatne odchylenie głowy.
7 W przypadku obecności na miejscu wypadku dwóch lub więcej ratowników ten sam ratownik powinien robić wdechy i uciśnięcia w danej serii. W takiej sytuacji osoba prowadząca resuscytacje powinna się zmieniać co dwie minuty (mniej więcej pięć serii uciśnięć).
8 Podczas wykonywania uciśnięć należy pamiętać, aby ręce były wyprostowane w stawach łokciowych